#36

SAM

Obudziłam się w zupełnie nie znanym mi pomieszczeniu. Całe szczęście na ścianie wisiała fotografia, dzięki której rozpoznałam gdzie jestem. Było to zdjęcie rodziny Hernandezów. A więc prawdopodobnie jestem w sypialni pana Marsa. 

Co ja robię w jego sypialni!?

Mam nadzieję, że do niczego nie doszło, bo jednak chciałabym pamiętać tą noc. 

Odkryłam kołdrę i doznałam szoku. Byłam w jego koszuli. Co prawda miałam na sobie bieliznę, ale co do jasnej cholery robi jego koszula na moim ciele?

Chyba jednak do czegoś doszło.

Ale chyba bym pamiętała...

... a może nie. W końcu byłam pijana. 

Udałam się do łazienki by zobaczyć jak wyglądam. Mogłam się tego spodziewać - rozmyty make-up, fryzura czarownicy. Szybko ogarnęłam włosy i umyłam twarz. Niestety nie miałam przy sobie kosmetyków, więc Bruno będzie musiał mnie zobaczyć bez makijażu. 

Dochodząc do schodów zwiedziłam kilka pomieszczeń. Prawie w każdym było coś z Bruna. Jego stroje, kapelusze, wyróżnienia... 

Tylko sypialnia była inna. Same fotografie rodzinne. Tam był tylko Peter. Nie było sławnego Bruna. To był tylko jego kącik. 

Zeszłam po schodach i ujrzałam mojego przystojniaka. Stał przy oknie i słuchał muzyki przy czym delikatnie poruszał swoim ciałem. Miałam ochotę podejść do niego i się przytulić, ale nie zrobiłam tego. 

Najciszej jak potrafiłam przybliżyłam się do bruneta. Nie usłyszał mnie. Postanowiłam wykorzystać okazję i Go połaskotałam. Tak jak przypuszczałam ma łaskotki. Podskoczył wystraszony i obrócił się w moją stronę. 

-Wybacz chciałam zobaczyć czy masz łaskotki. Wiele Hooligans się nad tym zastanawia. 

Uśmiechnął się

-To teraz ja sprawdzę czy ty je masz

Zbliżał swoje dłonie w moją stronę, a ja starałam się od nich oddalić. Wiedziałam co będzie jeśli mnie połaskocze, 

-Nie, Bruno! Nie! Błagam Cię, nie rób tego!

Na nic stały się moje prośby. Bruno ruszył w pościg za mną. Całe szczęście mniej więcej orientowałam się jak wygląda pierwsze piętro jego domu. Dobiegłam do drzwi szybko je otworzyłam. Teraz znajdowaliśmy się na jego podwórku

-No dawaj staruszku! 

Zachęcałam Go do złapania mnie, choć wiedziałam, że i tak jest to niemożliwe. Jestem od Niego o wiele szybsza. 

-Sam! Stój!

-Co? Poddajesz się już? 

-Tak. Nie mam siły

-Trzeba było chodzić na siłownie. Poprawiłbyś swoją formę.

Nagle nie wiadomo jakim cudem znalazł się tuż obok mnie. Złapał mnie w pasie.

-Teraz już się nie wywiniesz

-Nie, Bruno! Nie rób tego!

I się doigrałam. Zaczął mnie łaskotać a ja jak głupia brechałam się wniebogłosy. Trwało to może z 5 minut kiedy bezsilna, nie mogąca złapać tchu upadałam na ziemię. Bruno przestał mnie łaskotać i położył się obok mnie. Dał mi chwilę bym mogła złapać powietrze. 

-Co się wczoraj wydarzyło?

-Wróciliśmy z imprezki i hm... -zaśmiał się po cichu.

-I? -spytałam

-Naprawdę chcesz wiedzieć? -nadal miał uśmiech na twarzy

O fuck!

Czyli jednak się to stało...

Kiwnęłam głową.

-Wróciliśmy do mnie do domu i gdy pokazałem Ci gdzie będziesz spać, zwymiotowałaś na swoją sukienkę. -jaki wstyd. chyba się zaczerwieniłam- Pomogłem Ci ją ściągnąć i jejku Sam nawet nie wiesz jak bosko wyglądasz w bieliźnie. Cholernie seksownie. Z trudem włożyłem na Ciebie moją koszulę. Potem poszedłem do pokoju gościnnego i tam usnąłem. 

-Tak mi głupio. 

-Nie przejmuj się każdemu się zdarza. Z resztą wynagrodziłaś mi to w momencie kiedy widziałem Cię w samej bieliźnie. -walnęłam Go lekko w ramię -No co? Ja tylko twierdzę, że masz idealne ciało i w bieliźnie wyglądasz tak seksownie, że wątpię by ktokolwiek mógł się przy tobie pohamować. 

-A jednak ty to zrobiłeś.

-Bo chciałem by nasz pierwszy raz był wyjątkowy. I przede wszystkim żebyś go pamiętała

Uśmiechnęłam się.

Jednak do niczego nie doszło.

Uf...

-Dlaczego nie odwiozłeś mnie do domu tylko przywiozłeś do siebie?

-Bo nie chciałem grzebać Ci w torebce. Nie lubię ingerować w cudzą prywatność, a kobieca torebka kryje w sobie tyle tajemnic, że nawet nie próbuję do niej wtargnąć. 

Zaśmiałam się. 

Wstaliśmy i weszliśmy do środka. Bruno zrobił nam śniadanie i zaparzył mocną kawę. O tak, właśnie jej mi teraz trzeba. Wypiłam do dna i poszłam się przebrać. Bruno był tak dobry, że wyprał mi sukienkę. Czekała na mnie w łazience. Dziwne, że wcześniej jej nie zauważyłam. Przebrałam się i z powrotem zawitałam w kuchni. Siedział na krześle i chyba nad czymś myślał, bo mnie nie zauważył. 

-Dziękuje, że mi ją wyprałeś -wskazałam palcem na sukienkę- I dziękuje, że użyczyłeś mi swoją koszulę. Jakby co leży w łazience. 

-Możesz ją wziąć i tak wyglądasz w niej lepiej ode mnie.

Uśmiechnęłam się. 

-Nie prawda. -spojrzałam na zegarek- Chyba muszę już uciekać, bo jestem umówiona z Markiem. Ma dla mnie jakieś propozycje filmowe.
Podeszłam do Niego i dałam mu buziaka w policzek. Gdy już odchodziłam złapał mnie za nadgarstek i pociągną w swoją stronę.
-Zaczekaj
Załapał mnie za biodra i usadowił na swoich kolanach.
-Nie pożegnałaś się ze mną
Podniosłam lekko jego podbródek i złączyłam nasze usta.
-Lepiej?
-Niezbyt
Ponownie nasze usta się połączyły, dając wyraz długiemu pocałunkowi. Jeździłam dłońmi po jego lokach, on zaś swoimi dłońmi przesuwał po plecach i czasami zatrzymywał się na pośladkach. Muszę przyznać, że sprawiało mi radość kiedy je pieścił.
-Naprawdę... Muszę... Już... Iść... -mówiłam między pocałunkami. Tak trudno się od Niego oderwać
-Okej -pocałował jeszcze raz moje usta i mnie puścił.
Wezwaną taksówką udałam się do domu.
Przebrałam się i ruszyłam na umówione spotkanie z Markiem.

***
Hej :*
Co tam u Was?
Kiedy macie ferie?
Ja zaczynam 2 lutego, więc muszę jeszcze trochę przecierpieć w szkole.
Widzieliście już ten filmik?
PS. Kocham tego małego <3