#93

BRUNO

Stałem jak głupi przed domem i przyglądałem się jak moja ukochana odjeżdża. Chciałem ją powstrzymać, ale wiedziałem, że mi się nie uda. Nie powiedziałem Sam o Amy z kilku prostych przyczyn. Między innymi dlatego, że zabroniłaby mi się z nią spotkać, że nie wiedziałem jak by na nią zareagowała, że obawiałem się iż pomyśli, że pomiędzy nami ciągle coś jest...

-No w końcu! -krzyknęła Pres

-Zamknij się! To twoja wina! Tylko ty wiedziałaś o Amy

-No własnie tylko ja, a wypadałoby by wszyscy wiedzieli, że Amy wróciła! -krzyknęła tak mocno jak potrafiła

-Co? -podbiegła do nas Tahiti -Jak to?

-Normalnie -powiedziała Pres

-Teraz już rozumiem. Czyżbyś powiedziała o niej Sam?

-Taa

-Czy cię do reszty porąbało? -dołączyła się do nas Tiara

-Nie. Chciałam żeby znała prawdę.

-Nie pieprz! -krzyknąłem -Chciałaś zniszczyć nasz związek! Co jej jeszcze nagadałaś?

-Nic.

-Nie wierzę ci!

-To uwierz. Kazałam jej pójść do ciebie i się wszystkiego dowiedzieć.

-Jesteś okrutna. -powiedziała Tiara

-Tak się do jasnej cholery nie robi! -krzyknąłem

-Możecie być teraz na mnie wściekli, ale zobaczycie, że za jakiś czas będziecie mi dziękować.

-Chyba śnisz -burknąłem

SAM

Choć wiedziałam jak bardzo Eric chciał się spytać co się stało nie zrobił tego. Wiedział, że nie jestem w nastroju na rozmowy. Z resztą i tak nie miałam na nie czasu, bo bez przerwy płakałam. 

-Wszystko będzie dobrze -powiedział

-Może to i głupie, ale nie potrafię w to wierzyć. Pragnę tego najbardziej na świecie i dlatego postanowiłam wyjechać, wiesz? Muszę sobie po prostu to wszystko przemyśleć i poukładać. Ocenić z czego powinnam zrezygnować i gdzie się bardziej postarać. Mam nadzieję, że to pomoże.
-Trzymam za was kciuki.
-Ja też.
-Pamiętaj, że choćby nie wiem co możesz na mnie liczyć.
-Dziękuję.
Przez resztę drogi się nie odzywałam. Gdy dotarliśmy na lotnisko nie pozwoliłam Ericowi zostać i czekać ze mną. Miał pojechać do domu i przeprosić wszystkich w moim imieniu za to, że tak niespodziewanie wyjechałam. Gdyby ktoś się spytał o powód to miał odpowiedzieć, że mój tata źle się poczuł i musiałam lecieć. Wiem to co robię jest złe, ale nie chcę żeby wszyscy wiedzieli o moich i Bruna sprawach.
Odprawa nie trwała długo przez co szybciej znalazłam się w samolocie i zasiadając w fotelu zamknęłam oczy i opuściłam krainę cierpienia i wiecznych zmartwień, zaś weszłam do takiej gdzie wszystko było wspaniałe. Gdzie mój związek z Brunem nie był zagrożony.

####

Hej :)

Przepraszam was, że odcinka nie było w piątek, ale zapomniałam o tym, że w ten dzień mam go dodać. Tak więc macie go teraz i zapraszam jutro na kolejny :)